AĞAÇ SEVGİYE HASRET

İsmail ZORLU

Alem sevgiyle kucak kucak . Bütün varlıklar bir musiki ve ahengin ritminde gece gün- düz İste ağaç bu ritmin tamburu Her şey; taş kuş. yıldız melek ve felek bir akışın içinde . Ağaç ise bu akışın yolu Bu akışla noktalanan netice; sevgi, mutluluk ve huzur Ağaç bu sevginin bu mutluluğun bu huzurun simgesi
Ağaç, göze güzellik, kulağa hoş bir ses. Ruha tazelik ve ferahla dolu nefestir. Bu toprağın üstünde kulağına zevk dolu bir gıda, nefesine nefis bir eda, ruhuna kuvvet, hayatına hayat ve medet isteyen ağacı sevmeli ve saymalı. Ağacı dağ deniz ve ovanın, topyekün vatanın huzur kaynağı bilmeli. Ağacın: topluma ve insanlığa faydasını anlamalı ve mutlaka bu cennet vatana, bu topluma, bu çağ insanına çiçeği, gülü, ağacı bulmalı. Böylece topluma sevgi, saygı, şefkat ve yardımlaşmayı aşılamalı. Cemiyete huzur ve fazilet kazandırmalı.
Deniz her saatte ayrı bir mavilikte... Sema her gün farklı bir güzellikte... San çiçeğin rengi, kırmızı gülün nazikliği, mor menekşenin şirinliği olmazsa hayatın lezzeti kalır mı? Dağlar, ovalar yeşil bir örtü ile kaplanmazsa yaşamanın tadı olur mu? Kirlenen hava, taşan sel, kayan toprak ağaçsız ve •ormansız yerde durulur mu?
Renk renk, desen desen kokucuklar, neşeyle dolu gülücükler takdim eden ağaçtır. Kendini bilen insan, ağaçsız mesut olur mu? Yorulan gözlere merhem, sarsılan vücuda ilaç, tepeciklerin başında taç bütün ruhlara meltemdir ağaç... Dünya yeşilliksiz düzenini bulur mu?
Atalarımız "yaş kesen baş keser" demişler. Ağaçlar topluluğunun adı orman... O zaman bir ormana kıymak katliam manasına gelmez mi? Bir toplumu yok etmek hangi gaddarlıkla o toplumun huzurunu sağlayan, o topluma huzur ve sürür veren ağacı, ormanı yok etmek aynı gaddarlık değil midir? Zira ağaç, sobamıza odun, kapımıza eşik, bebeğimize beşiktir. Varlığını varlığımıza, hayatını hayatımıza, kendisini bize feda eden ağaca saygısızlık , nazenin bebeğin güzelim beşiğine, evlerin eşiğine saygısızlık ifade etmez mi?
Ağaç, Hz. Nuh (a.s.)a gemi, kuzucukların ise yemi olmuştur. Ağaç, elimizde kalem, meyvesiyle bize verdiği güçten dolayı dilimize kelâm olmuştur. Bu kalemi kırmaya, bu kelâmı kesmeye varan elin sahibinin uyarılması gerekmez mi?
Rahmet bulutlan koşuşur ağacın çevresinde... Sevgi dalga-dalga, huzur hâle-hâle, şefkat kucak kucak gölgelenir ağacın etrafında.
Ve insanlık bu sevgiyi, bu huzuru, bu şefkati istiyorsa mutlaka ağaca saygı duymalı ve hasretle kucaklamalı...