Zehra

Sümeyra T. Demir

Zehra neyin var, üzgün görünüyorsun?
Anneciğim bugün babamla eve gelirken yolda bir amca gördük.
Tekerlekli sandalyesiyle durakta bekliyordu.
Öyle mi?
Babam amcayla sohbet etti. Yıllar önce kaza geçirmiş maalesef.
Ben de üzüldüm kızım.
Onlar sohbet ederken üzüntü hissetmemiştim aslında.
Çünkü amca çok neşeliydi. Bana şakalar yaptı. Hatta bana dedi ki; her zaman hayatın güzelliklerini farkedebilirmiş insan.
Maaşallah! Ne güzel söylemiş.
Peki sen niye üzüldün kızım?
Anne, amcanın evine giden iki otobüs geçti ama o tekerlekli sandalyesi olduğu için binemedi.
Hay Allah.
Sadece bazı otobüslere binebiliyormuş.
Ortadaki kapı açıldıktan sonra yerdeki kapağı kaldırıp çıkış yolu yapıyorlar.
Evet kızım bende görmüştüm. Etraftaki insanların bunu bilip hemen yardım etmesi gerekiyor.
Keşke bütün otobüslere rahatça binseler.
Öyleyse bu konuda artık daha dikkatli olalım. Eksik gördüğümüz şeyler için çözümler arayalım.
Tamam anneciğim.