Güzel Dilimiz
Rukiye Oklan

Güzel Dinle Güzel Konuş
Günaydın Dilara,
Gü…
Nasılsın?
İ..
Akşam bir yere gidiyordunuz, nereye gidiyordunuz?
Dok…
Neden o kadar geç döndünüz? Aaa! Gözüne n’oldu öyle? Aman Allah’ım! Aaa! Şişmiş de üstelik. Ne bu hâl? Niye öyle kızgın kızgın bakıyorsun?
Bitti mi?
Ne bitti mi? Ne başlamıştı ki?
Konuşman bitti mi?
Haaa, bitti bitti. Anlat bakalım
hepsini de…
Anlattım hepsini de. Akşam odamın duvarıyla lastik top oynuyorduk. Ben zıplatıp ona atıyordum, o yakalayıp bana atıyordu. Duvar zıplattığım topu yakaladı, bana fırlattı ama ne fırlatış. Yakalayayım derken sağ gözüme çarptı. Zavallı gözüm. O kadar acıdı, o kadar ağladı ki… Annem “Hemen doktora gidelim!” dedi. Önemli bir şey yokmuş. Soğuk uygulama yapıp gönderdiler. Tabii Meryem, biz çıkarken ve dönerken bizi balkondan görmüş. Gerisini biliyorsunuz; sorular, sorular, sorular… Bundan sonrasını da bilmek ister misiniz?
Aaaa! Ay Dilara niye dikkat etmiyorsun? Hiç duvarla lastik top oynanır mı? Ayy şimdi bu top gözüne zarar vermiştir değil mi?
Doktor bir şey…
Doktorlar mı?
Meryemmm! Yeter artık! Ben gidiyorum.
Allah Allah, ne dedim ben şimdi?
Sadece konuşuyorsun, sadece…
E tamam, ne var bunda?
Off Meryem off!
Aradan günler geçmişti. Okula gidip geliyordum. Ders ödev derken Meryem’le hiç karşılaşmamıştık. Bu hafta sonu bize geldi, dedeme:
Biliyor musun İmla Dede, geçen hafta sesim kısıldı. Ben gerçekten çok konuşuyormuşum, onu anladım. Şimdi bu huyumdan vazgeçmeye çalışıyorum. Sence ne yapmalıyım?
Dinle kızım, uzun uzun dinle. İyice anla önce. Sonra gerekiyorsa konuş. Dinlemek sanattır. Anlamadan, dinlemeden sadece konuşmak iyi değildir. Üstelik bu şekilde güzel de konuşamazsın. Güzel konuşanlar güzel dinleyenlerdir.