HUTBE:

İMÂNIN VERDİĞİ KEMAL

Osman KESKİOĞLU

Muhterem Cemaat,

Bizleri yoktan vareden Allâhu Teâlâ, peygamberleri vâsıtasıyle kul­larına doğru yolu göstermiş, yaradılıştan gaye ne olduğunu da bildirmiş­tir. Zâriyât sûresinin 56 ncı âyetinde şöyle buyuruluyor:

“Ben cileri ve insanları ancak beni tanıyıp bana kulluk etsinler di­ye yarattım,”

Öyle ise, kul, yaratan Allah’ına îman ve ibâdet eder. O’nun göster­diği doğru yola gider. Bu sûretle yükselir, kâmil bir mü’min, olgun bir insan olur ve gayesine ulaşır. Böyle olan kullarına Cenâb-ı Hakkim mükâfâtı büyüktür. Bu husus, Bakare sûresinin 25 nci âyetinde şöyle bildirriliyor:

“İmân edenlere ve yararlı işler yapanlara, altlarından ırmaklar akan cennetler olduğunu müjdele!”

Ahzâb sûresinin 47 nei âyeti de aynı müjdeyi veriyor:

“İnananlara müjdele ki Allah’dan kendilerine büyük bir lütuf vardır.”

Bu müjdeye lâyık olmak isteyen kul, namazla mîrâcını yapar, ze­kâtla malını temizler, oruçla kalbini tasfiye edip ruhunu yükseltir, ma­neviyat âleminde dolaşır, Allah’a yaklaşır, iman ve sâlih işler insanı dün­ya ve âhiret saadetine kavuşturur. Mü’minlerin duası şudur: “Rabbimiz, bize dünyada da iyiyi âhirette de iyiyi ver.” “Rabbimiz biz inandık, ku­surlarımızı bağışla, günahlarımızı affet. Bizi iyilerle beraber haşret.”

İman insanın kalbinin nûru, hayâtının ışığı, yolunun rahberidir. İmanda ihlâs şarttır. îmânı tam olanın işleri de temiz ve doğru olur. Mü’min işlerini ve davranışlarım düzenler, hayırlı ve faydalı işleri yapar, kö­tü olanlardan sakınır. İmânı onu olgunlaştırır, üstün bir insan yapar. Sağlam îmandan temiz ve iyi ameller doğar. Kaadir-i Mutlak olan Allah’a îman, insana şeref ve İzzet verir, taş ve ağaç parçalan gibi âciz madde­lere tapan insanın insanlığı ölür, şerefsiz olur. Bu türlü âciz şeylerden yardım dilemek insanı miskinleştirir. Rahman ve Rahim, Alîm ve Hakîm, Kaadir ve Kayyum olan Allâh’a îman, insanı fazilet ve şeref sâhibi kılar, öyle kimsenin elinden ve dilinden hayırdan başka bir şey çıkmaz. İmânı onu dâima hayra sevkeder. İman kuvveti herşeyi yener, her engeli aşar, îman ümit verir, iyiye ve doğruya götürür. Allah’tan kuvvet alan, Allâh’a güvenen kimse neler yapmaz! Hayâta mânâ veren, saâdeti mânâlandıran atıcak îmandır. Kalbi îmâna açılan kimse Allah’tan inen bir nûr içindedir. İman kalbin hür bir fiilidir. Kalbe kimse karışamaz; oraya îman­dan başka bir şey yakışamaz.

İmandır o cevher ki, îlâhî, ne büyüktür,

İmansız olan paslı yürek sînede yüktür.

İman, sâhibini öyle olgunlaştırır ki, onun sevgisi bütün insanlığı ku­caklar. Duâ ve niyazlarında bile başkalarını unutmaz. “Rabbim, hesap gününde beni, anamı, babamı ve umum mü’minleri bağışla” diye Allâh’a yalvarır, o mü’minlerin içinde “Yâ Rab, Cehennem’de benim vücudumu o kadar büyüt ki, başka kullarına orada yer kalmasın.” diyecek mertebe­ye ulaşanlar vardır.

Kur’ân-ı Kerîm mü’minlerin vasıflarını bize şöyle anlatır:

“Onlar ki, Rabbimiz, bizler îman ettik, Sen bizim günahlarımızı ba­ğışla ve bizleri Cehennem ateşinin azabından koru, derler. Onlar sabre­den, doğru olan, gönülden bağlanarak kulluk eden, hayır uğrunda mal sarfeden, seher vakitlerinde Allah’tan bağışlanma dileyenlerdir.” (Âl-i İmrân sûresi, âyet: 16 - 17.)

Allah cümlemizi îman nurundan ayırmasın. Âmin.