DİN İŞLERİ YÜKSEK KURULU KARARLARINDAN
Konu: Farzlardan önce okunan İhlâs-ı Şerif Hk.
Karar No.: 226
Yüksek Başkanlıkça 11/8/1966 tarih ve 256 sayı İle Kurulumuza havâle buyurulan Bursa Müftülüğünün 6/8/1966 tarih ve 1219 sayılı yazısı incelendi:
Bu evrakın müzâkeresinde Kurul Başkanı Ali Rıza Hakses, üyelerden H. Hüsnü Erdem, İsmail Ezherli, Lûtfi Doğan, Ahmet Baltacı ve Hasan Ege hazır bulunmuşlardır.
Sünnet namazları ile farz namazları arasında müezzinlerin üç İhlâs-ı Şerif okumaları, farzlar ile sünnetlere halel vermediği, âmmenin ameli ile Müslümanlar arasında takarrür ettiği, Şâri’ tarafından nehyolunmadıgı ve okunmasında dinî bir mahzur olmadığı cihetle bu hususun kaldırılmasının uygun olmayacağına karar verildi.
2/9/1966
Konu: Adnan Saygun’un Oratoryosu Hk.
Karar No.: 239
Yüksek Başkanlıkça 21/9/1966 tarih ve 472 sayı ve Kurulumuza havale buyurulan Dışişleri Bakanlığı 122-603/IV-l Dairesi Gn. Md. nün 21/9/1966 tarih ve 15 sayılı yazısı incelendi:
Bu evrakın müzâkeresinde Kurul Başkanı Ali Rıza Hakses, Üyelerden M. Şehit Oral, İsmail Ezherli, İbrahim Eken, Dr, A. A. Aydın, Dr. M. Esad Kılı çer, Ahmet Baltacı ve Hasan Ege hazır bulunmuşlardır.
Orkestra Şefi Leopold Stokowsky’nin halen müze olarak kullanılan Ayasofya Camii’nde “Yunus Emre Oratoryosu”nu bir Türk senfoni orkestrası İştirakiyle icra etmek isteğinin müzâkeresi sonunda:
Ayasofya Allah’a ibâdet gayesiyle inşâ edilen bir mabettir. Bu mâbet 1453 yılına kadar kilise olarak kullanılmış, İstanbul’un fethini müteakip, Fatih Sultan Mehmed tarafından câmi haline getirilerek vakfedilmiştir. Dini ve hukûkî bir hükme bağlanan “Vakıf şartı” nın icapları 500 yıla yakın bir zaman tatbik edilmiş ve Ayasofya cami olarak ibâdete açık tutulmuştur. Bu bakımdan Ayasofya hâlen müze olarak kullanılıyorsa da, aslında bir mâbet, İslâmî hükümlere göre bir câmidir. Câmiler, müslümanların ibâdetine, va’z ve nasihat edilmesine tahsis edilen mukaddes yerlerdir.
Bu sebeple, fetih yâdigarı ve tarihimizin büyük bir zafer timsali olan Ayasofya Camii’nde böyle bir oratoryonun icrâ edilmesinin dinen câiz olmadığına ittifakla karar verildi.
27/9/1966
